Weekendje Berlijn in augustus

De lange treinreis naar de Duitse hoofdstad begon in mijn beleving pas echt op station Deventer. Rens en zijn vriend Paul kwamen vrolijk aangelopen op het lange perron. Voor hen was een kop stationskoffie wel nodig voor het instappen in de Intercitytrein naar Berlin Ostbahnhof. Ik wilde daarentegen het ontbijt een paar uur rustig laten inwerken. Michael en Tivian zouden we later ontmoeten in de volgende trein. Ze waren op station Amersfoort ingestapt.

Rotonde met Grosse Stern

Oude uitkijkpost bij Berlijnse muur

   

Doordat ik op een later tijdstip een zitplaats had geboekt, zat ik een paar coupés naar voren dan mijn andere vrienden. De witte trein met rode lijnband vertrok keurig op tijd en ging rechtstreeks naar Berlijn. Dat veranderde echter toen de machinist in een typische uitlegvorm de overstap op grensstation Bad Bentheim doorgaf. Dat betekende een andere en vrij gekozen zitplaats. Tot de Duitse hoofdstad kon ik na de overstap rustig met Michael kletsen. Bad Bentheim lag achter ons en de machinist heette de reizigers uit de vorige trein welkom. Helaas had de trein hierdoor wel vertraging opgelopen wat de vrouwelijke spreker netjes doorgaf. 

Het sjieke Intercity Hauptbahnhofhotel lag op vijf minuten lopen vanaf het hoofdstation in Berlijn. Mijn hotelkamer lag op de zesde etage, die best hoog was, kijkend uit het lange raam. Hopelijk zou ik daar geen last van hebben als ik komende nachten zou slapen. 
Beneden aangekomen stonden mijn vrienden te wachten om de stad te verkennen, voor de uren dat het nog dag was. De eerste stop was het pleintje met ligstoelen en eettenten. Een broodje knakworst met flesje cola ging er met 24 graden best in. De eerste ultieme stop was Checkpoint Charlie, de vroegere grensstop tussen West- en Ost-Berlin. 

Komende dagen zouden we diverse restaurants bezoeken voor een avondmaal. Voor vanavond was dat een restaurantketen met nog een vestiging in Keulen.

Uitzicht richting kerk en flat 

Binnenplaats groot bouwwerk

Het Reichstag lag slechts vijf minuten lopen van het hotel en was het Parlementsgebouw voor heel Duitsland. Je kon er het hele jaar een rondleiding boeken, wat betekende dat je eerst naast het gebouw met de gids begon. Op slechts drie kilometer van de ingang van het Reichstag in het ochtendzonnetje stond de groep al klaar. Voor mij betekende dat een kwartier de groep volgen en bij de ingang afscheid nemen. Ik had geen tickets kunnen kopen. Daarom liep ik zonder vrienden naar het Tiergarten, een stukje park met aan de straatzijde het standbeeld met grote leeuw en twee tankwagens. Hier zou ik voor even kunnen rondwandelen tot mijn vrienden het Parlementsgebouw hadden verlaten. De eigenlijke tijd voor de ontmoeting zou uiteindelijk bij het café/petit zijn rond 13.30 uur. 

Het boek over de Reichstag mocht ik zonder iets te zeggen in mijn rugzakje schuiven. Zo wist ik stiekem wat ze hadden gezien, alleen dan in foto's en tekst. Rens zat ondertussen eenzaam bij een tafeltje te genieten van zijn middagmaal, wij moesten straks maar naar hem toe. 

De rest van de middag wilden we Berlijn verkennen in oostelijke richting. Dat was het plan van Paul. De Berliner Dom, met de ronde koepel als bij een moskee, was een heel aparte kerk dat niet voor ieder in de smaak viel. Fifian had al te veel kerken gezien en Michael vond de entree te duur. Alleen Paul, Rens en ik betaalden de entree van 10,00 Euro. Om van het uitzicht boven te genieten, vlak naast de ronde koepel, durfde ik wel aan na het zien van de plattegrond aan een pilaar. Ik werd bovenaan wel benauwd en liep gespannen door naar waar de trappen naar beneden gingen. Beneden, op het kleine buitenterras, was ik blij dat ik weer in de open lucht was. 

Het restaurant lag naast de Mercedes Benz vestiging en aan de fontein die nu wel zorgde voor verkoeling. Na het eten van een pasta wandelden ik met vier vrienden naar de Spree-rivier voor het zien van twee creatief beschilderde woonboten. Op de achtergrond lag de overbekende Oberbaumbrücke, van bruine bakstenen. We waren ondertussen ongeveer een uur in Ost-Berlin. We wandelden terug richting de Tv-Türm waarvan een foto goed te nemen was. Net nadat het donker was geworden, stapten we het kleine en gezellige terrein op met kraampjes en muziek voor hippies. Het publiek waren jonge mensen van het type kunstenaars die even willen doorzakken. Na vijf minuten rondlopen over het kleine binnenplein vertrokken we terug naar het station Ost-Berlin voor het nemen van de gele bus naar het centrum. We stapten ditmaal op een punt uit zodat we in een kwartier bij de Brandenburger Tor aankwamen.

Het Olympia-stadion lag in West-Berlin, praktisch naast het station waar de S-Bahn en treinen stoppen. Ik was benieuwd, want dit stadion was gebouwd in de tijd dat Hitler net aan de macht was gekomen en voordat Polen werd bezet door de Wehrmacht. We liepen na de parkeerplaatsen door naar de ingang van het zwembad. Na even wachten gaf Paul aan dat er twee mogelijkheden waren. Of een eigen rondgang of een rondleiding met een gids door het stadion. Het scheelde slechts 5,00 Euro. We kozen voor de eigen verkenning. 

Flattoren op bij Tv-Toren

Berliner dom kerk

Het stadion was ontworpen voor de Olympische Spelen van 1936. De lange pilaar met bovenaan waarop de olympische vlam brandt lag naast het stadion, exact op de grenslijn. Binnenin lag het voetbalveld, ernaast de atletiekbaan. Vanaf ieder stoeltje had je goed zicht op de wedstrijd. Het dak van staalglas en skybox waren prachtig. Naast het stadion lag net gemaaid grasland met een kaarsrecht zwembad verderop. We wilden na een uur weer vertrekken om meer te zien van de Duitse stad. Een korte lunch bij een eettentje dat bemand werd door een lange man mocht niet ontbreken. Vreemd genoeg waren de flesjes frisdrank wel tegen de 4,00 Euro.

Voor het Schloss Charlottenburg hoefden we niet naar het centrum terug. Bij binnenkomst viel mij direct de overzichtsfoto uit lang vervlogen tijden op. Met de Spadammer Damm op de onderzijde was het Schloss met park reusachtig afgebeeld. Gezien de auto’s en fotokwaliteit was het genomen in de jaren 70.

De keuze voor de goedkopere bezichtiging was snel gemaakt, na het horen van 8 Euro verschil. De kamers waren prachtig, zeker als je een audiotour volgde met koptelefoon en plaatjes op een schermpje. De grote achtertuin met bloemenperken en achteraan de vijver met eenden bereikten we na een uur dwalen door de grote kamers.

Voor het avondeten gingen we naar het Potsdamer Platz. Hierna rijdend met twee bussen naar de Grosste Stern, een monument met een pilaar op een grote rotonde, te bezoeken. Het station Potsdamer Platz lag naast de drinktentjes waar een muzikant bekende popliedjes zat te zingen. Inmiddels was het al ruimschoots donker geworden. We hadden eerder de lange laan van 4 km afgelopen, dus een biertje kon er wel in. De buslijn terug naar het Hauptbahnhof koos ik boven de wandeling van 6 kilometer. Het glas 500 ml Duits bier had iets speciaals om deze avond af te sluiten.

Om mijn zus te bezoeken hoefde we Berlijn niet uit. Al een aantal jaren werkte ze hier en ze woonde inmiddels in haar tweede flatwoning. Om er om 11.00 uur te arriveren moesten mijn vriend Rens en ik niet vroeg weg. Het koffiemoment na het ontbijt van half tien kon mijn vriend makkelijk afmaken, want pas om 10.30 uur liepen we het Intercityhotel uit. Iets langer dan een half uur, lopend en met de bovengrondse metro, was het reisje naar de flat van mijn zus. Op het Yorckshire station stopte alleen de S-Bahn,dus we stapten op Brandenburger Tor in de metro. 

De wandelroute over het kleine bruggetje, over het grote grasveld naar het Reichstag en schuin linksaf door het park kende ik na drie dagen wel. Achter het monument met paarden moest je dan nog een kilometer lopen om de trappen naar beneden te herkennen. 

Schloss Charlottenburg met tuin

Kunstwerk op straat

Om tweehoog in een flat te wonen was voor mijn zus heel normaal. Vanuit het station tweemaal linksaf en rechts nr. 12 vinden was voor Rens en mij niet moeilijk. De bel van haar woning hoorde ik niet, wel haar stem. Haar flat had een redelijke huiskamer, kleine toilet en eenvoudige keuken. Haar tweepersoonsbed paste goed in haar slaapkamer. Slechts anderhalfuur verbleven Rens en ik bij haar. In drie kwartier reden we met de gele bus naar het Jüddisch museum. Om te worden opgesloten in een donkere ruimte en een gangenstelsel te verkennen kon hier heel goed. Het wederzien met mijn andere vrienden kwam pas na het bezoeken van de straat waar de Berlijnse muur had gestaan. De lage uitkijktoren en een openlucht voorstelling van uitlegpanelen en tv-beelden was een manier om over de Tweede Wereldoorlog te vertellen. 

Op Alexanderplatz zaten Michael, Paul en Tifian op een terrasje, meer klaar om weg te gaan dan een tweede drankje te bestellen. Voor het laatste restaurant van dit lange weekend zwerfden we wat door de straten. 

Het uitzicht over de grote kruispunten die we voorbij liepen was veel getoeter te horen. En toch na een half uur wel drie kruispunten te hebben gezien, was het ook niet echt vreemd meer. 

Voor het laatst maakten we nog een avondwandeling door Berlijn in het donker. Ditmaal staken  we de Spree over langs Humboldt Forum en het grote Alter museum. Het grote plein was omringd door het bouwwerk van glazen ramen en helderverlichte spots. 

Olympiade stadion Berlin 

Na een kwartier stonden Rens en Michael te praten met een man gekleed in sjiek kostuum. De hoofdingang van hotel La Roma was de entree. Het overleg duurde slechts een minuut en de mogelijkheid om het dakterras op te gaan was goed om de avond af te sluiten. Er waaide een licht briesje en de Spaanse muziek was goed om bij te praten. Rechts lag de Tv-Türm en het oostelijk gedeelte van de stad. Na twee drankjes was het toch echt tijd om terug te lopen. Het laatste stukje ging ik met Rens en Fifian een stukje met de U-Bahn. Voor een lange wandeling was het nu toch echt te laat!

Morgenochtend zouden we weer de Intercitytrein naar Nederland nemen. Van late avondjes maakte mij ditmaal niet uit of ik bijtijds in slaap zou vallen.